Op het Plaza de la Independencia in Girona drink ik een kop sterke koffie met mijn goede vriend Antonio. Hij verbaasde zich erover dat ik nog nooit iets van Girona had gezien. Net als veel andere mensen trok ik vanaf het vliegveld naar Barcelona, de stranden of het ruige binnenland van Catalonië. En daar wilde Antonio graag verandering in brengen.
Na onze koffie slenteren we door het schitterende en eeuwenoude Girona. De ‘hangende’ gebouwen aan de rivier de Onyar zijn bijzonder mooi. We lopen de Pont de les Peixatereis Velles op om de gekleurde gevels goed te kunnen bekijken. Wat een plaatje!
Al gauw ontdek ik dat Girona een aaneenschakeling van fijne plekjes is. Ik ben onder de indruk van de grote kathedraal de Santa Maria. Antonio vertelt mij dat de kathedraal vroeger door de Moren als moskee werd gebruikt, maar daarna helemaal is verbouwd. Op de Sint-Pieter na, is dit de grootste kathedraal ter wereldis. Een andere plek die bol staat van de geschiedenis is de Joodse wijk El Call. Ik volg de smalle straatjes met verscholen winkeltjes langs karaktervolle woningen en beklim de trappen naar sfeervolle pleintjes.
’s Avonds als we aan een tafel vol tapasgerechten zitten, laat ik alle indrukken van de dag bezinken. De stad, het eten en de trots van de Catalanen; het is allemaal waanzinnig. In de verte zie ik de zon langzaam zakken. “En denk maar niet dat je nu al alles hebt gezien,” lacht Antonio naar mij. “Morgen gaan we naar de Murallas van Girona. Het is de oude stadsmuur. Deels verwoest, maar nog altijd prachtig om over te wandelen. Daarna keer ik terug naar mijn adresje El Nus de Pedra om goed uit te rusten voor de volgende dag in deze mooie streek.
Op het Plaza de la Independencia in Girona drink ik een kop sterke koffie met mijn goede vriend Antonio. Hij verbaasde zich erover dat ik nog nooit iets van Girona had gezien. Net als veel andere mensen trok ik vanaf het vliegveld naar Barcelona, de stranden of het ruige binnenland van Catalonië. En daar wilde Antonio graag verandering in brengen.
Na onze koffie slenteren we door het schitterende en eeuwenoude Girona. De ‘hangende’ gebouwen aan de rivier de Onyar zijn bijzonder mooi. We lopen de Pont de les Peixatereis Velles op om de gekleurde gevels goed te kunnen bekijken. Wat een plaatje!
Al gauw ontdek ik dat Girona een aaneenschakeling van fijne plekjes is. Ik ben onder de indruk van de grote kathedraal de Santa Maria. Antonio vertelt mij dat de kathedraal vroeger door de Moren als moskee werd gebruikt, maar daarna helemaal is verbouwd. Op de Sint-Pieter na, is dit de grootste kathedraal ter wereldis. Een andere plek die bol staat van de geschiedenis is de Joodse wijk El Call. Ik volg de smalle straatjes met verscholen winkeltjes langs karaktervolle woningen en beklim de trappen naar sfeervolle pleintjes.
’s Avonds als we aan een tafel vol tapasgerechten zitten, laat ik alle indrukken van de dag bezinken. De stad, het eten en de trots van de Catalanen; het is allemaal waanzinnig. In de verte zie ik de zon langzaam zakken. “En denk maar niet dat je nu al alles hebt gezien,” lacht Antonio naar mij. “Morgen gaan we naar de Murallas van Girona. Het is de oude stadsmuur. Deels verwoest, maar nog altijd prachtig om over te wandelen. Daarna keer ik terug naar mijn adresje El Nus de Pedra om goed uit te rusten voor de volgende dag in deze mooie streek.
Gerelateerde berichten
Laat een reactie achter