Toen ik aan mijn vrienden in Nederland vertelde dat ik die week weer naar Griekenland zou vliegen, kreeg ik een paar verbaasde reacties. “Zou je dat wel doen Eliza?” “Is dat wel verstandig?” en zelfs: “Is dat niet gevaarlijk?”. Door deze reacties werd ik ineens herinnerd aan de beelden die ik een tijdje terug in het nieuws zag. Ik begon zelf ook een beetje te twijfelen. Zou het echt zo erg zijn dat ik een reis naar mijn geliefde Griekenland deze keer maar over moest slaan?
Ik belde één van mijn vrienden op Lefkas, Ares, op. Omdat ik niet letterlijk wilde vragen: “Zijn er daar eigenlijk nog veel vluchtelingen?” (het blijft een gevoelig onderwerp) vroeg ik hem hoe het ging, hoe het leven op het eiland was en of hij nog nieuws had. Ares vertelde me dat het met hem goed ging, net als op het eiland waar het zonnetje weer lekker scheen. Zoals altijd eigenlijk. Ik besloot mijn koffers te pakken en naar Griekenland te vertrekken.
Eenmaal aangekomen op Lefkas, mijn eerste bestemming, stond Ares al op mij te wachten. Hij bracht mij direct naar mijn favoriete plekje: Casa Campos. In de vrolijke huisjes met pasteltinten, midden tussen eeuwenoude olijfbomen, voelde ik me precies zoals altijd in Griekenland: thuis. De dagen erna reden we het hele eiland over, van het bergachtige westen, tot het groene binnenland en de witte stranden aan de kust.
Na 3 dagen genoten te hebben van de gastvrijheid van Ares besloot ik ook nog een bezoekje te brengen aan Samos. Dit eiland was vaak genoeg in het nieuws geweest, en daarom des te meer een reden om ook hier een bezoekje te brengen…
Nadat ik mijn huurauto had opgehaald reed ik richting Eleonas Votsalakia. Net als op Lefkas, werd ik hier gastvrij ontvangen door Manolis. De hele week genoot ik van het geweldige uitzicht over de zee, de witte stranden en de lekkerste ‘Greek salad’ in Votsalakia. Het meest opmerkelijke was nog wel dat ik niks vreemds zag. Het leven op Samos was precies zoals ik gewend ben: de perfecte mix van rust, ontspannen en genieten.
Toen ik op mijn laatste avond bij Mandilada Village een wijntje dronk met familie Spiridonos besloot ik er eens voorzichtig naar te vragen. Want het kon toch geen toeval zijn dat ik nog nergens een vluchteling was tegengekomen? Toen ik vertelde over het beeld dat in Nederland heerst over Griekenland, werd ik met grote ogen aangekeken. “Vluchtelingen? Die zie je hier nog maar weinig. Een paar in de stad misschien, maar dat is altijd al zo geweest. We proberen ze hier in Griekenland zo goed mogelijk op te vangen en sinds april is het aantal vluchtelingen drastisch gedaald. Dus die twijfel is nergens voor nodig.”
De afgelopen twee weken heb ik in Griekenland weer als vanouds ervaren: gastvrijheid die altijd in het teken staat van heerlijk eten.
Ben jij zelf de afgelopen tijd in Griekenland geweest? Dan ben ik erg benieuwd hoe jij dit hebt ervaren!
Toen ik aan mijn vrienden in Nederland vertelde dat ik die week weer naar Griekenland zou vliegen, kreeg ik een paar verbaasde reacties. “Zou je dat wel doen Eliza?” “Is dat wel verstandig?” en zelfs: “Is dat niet gevaarlijk?”. Door deze reacties werd ik ineens herinnerd aan de beelden die ik een tijdje terug in het nieuws zag. Ik begon zelf ook een beetje te twijfelen. Zou het echt zo erg zijn dat ik een reis naar mijn geliefde Griekenland deze keer maar over moest slaan?
Ik belde één van mijn vrienden op Lefkas, Ares, op. Omdat ik niet letterlijk wilde vragen: “Zijn er daar eigenlijk nog veel vluchtelingen?” (het blijft een gevoelig onderwerp) vroeg ik hem hoe het ging, hoe het leven op het eiland was en of hij nog nieuws had. Ares vertelde me dat het met hem goed ging, net als op het eiland waar het zonnetje weer lekker scheen. Zoals altijd eigenlijk. Ik besloot mijn koffers te pakken en naar Griekenland te vertrekken.
Eenmaal aangekomen op Lefkas, mijn eerste bestemming, stond Ares al op mij te wachten. Hij bracht mij direct naar mijn favoriete plekje: Casa Campos. In de vrolijke huisjes met pasteltinten, midden tussen eeuwenoude olijfbomen, voelde ik me precies zoals altijd in Griekenland: thuis. De dagen erna reden we het hele eiland over, van het bergachtige westen, tot het groene binnenland en de witte stranden aan de kust.
Na 3 dagen genoten te hebben van de gastvrijheid van Ares besloot ik ook nog een bezoekje te brengen aan Samos. Dit eiland was vaak genoeg in het nieuws geweest, en daarom des te meer een reden om ook hier een bezoekje te brengen…
Nadat ik mijn huurauto had opgehaald reed ik richting Eleonas Votsalakia. Net als op Lefkas, werd ik hier gastvrij ontvangen door Manolis. De hele week genoot ik van het geweldige uitzicht over de zee, de witte stranden en de lekkerste ‘Greek salad’ in Votsalakia. Het meest opmerkelijke was nog wel dat ik niks vreemds zag. Het leven op Samos was precies zoals ik gewend ben: de perfecte mix van rust, ontspannen en genieten.
Toen ik op mijn laatste avond bij Mandilada Village een wijntje dronk met familie Spiridonos besloot ik er eens voorzichtig naar te vragen. Want het kon toch geen toeval zijn dat ik nog nergens een vluchteling was tegengekomen? Toen ik vertelde over het beeld dat in Nederland heerst over Griekenland, werd ik met grote ogen aangekeken. “Vluchtelingen? Die zie je hier nog maar weinig. Een paar in de stad misschien, maar dat is altijd al zo geweest. We proberen ze hier in Griekenland zo goed mogelijk op te vangen en sinds april is het aantal vluchtelingen drastisch gedaald. Dus die twijfel is nergens voor nodig.”
De afgelopen twee weken heb ik in Griekenland weer als vanouds ervaren: gastvrijheid die altijd in het teken staat van heerlijk eten.
Ben jij zelf de afgelopen tijd in Griekenland geweest? Dan ben ik erg benieuwd hoe jij dit hebt ervaren!
Gerelateerde berichten
Laat een reactie achter
Vorig jaar was ik op Samos en daar heb ik welgeteld 4 vluchtelingen gezien voor het stadhuis in Samos stad. Maar Samos stad is nou niet bepaald een stad waar je naartoe gaat om te winkelen of te eten, dat doe je daar in plaatsen als Pythagorion en Kokkari en daar is geen vluchteling te bekennen. Op Samos komen weldegelijk nog boten met vluchtelingen aan maar het punt waar ze aankomen, het punt van het eiland dat het dichtst bij Turkije ligt, ligt ver verwijderd van toeristische plaatsen, net als het kamp waar de vluchtelingen opgevangen worden of de route er naartoe.
Op Lefkas vind je al helemaal geen vluchteling maar dat is natuurlijk logisch, het ligt aan de linkerkant van het vaste land, geen boot die daar aanmeert.
De meeste kans om vluchtelingen tegen te komen heb je op Lesbos, Kos en Rhodos maar in hoeverre je je daar aan stoort is nog altijd aan jezelf.
Ik ga in ieder geval weer heerlijk naar Griekenland dit jaar!
Bedankt voor je reactie Danielle. Fijn dat jij ook vorig jaar een positieve ervaring hebt gehad in Griekenland.
Ik wens je alvast veel plezier op je vakantie, wat een heerlijk vooruitzicht!
Liefs,
Eliza
Mijn man en ik zijn net terug uit Rhodos en hebben het heerlijk gehad. Ik kan niet anders zeggen dan; gewoon gaan!
Fijn om te horen Lia!
Liefs,
Eliza