Pafos: Europese Culturele Hoofdstad 2017

Langzaam loop ik de oude traptreden af naar beneden. Even blijf ik stilstaan en kijk ik om me heen. Het Odeion waar ik me bevind, ligt er overweldigend bij. In de verte schittert de zee. Dit is dus Pafos, één van de prachtige steden van Cyprus! Dit jaar zelfs uitgeroepen tot Europese Culturele Hoofdstad.

Een interessante Cypriotische historie

Gids Mary en ik vervolgen onze wandeling door dit archeologische park van Pafos. “Nergens is Pafos zo indrukwekkend als hier Eliza.” Mary heeft gelijk. Alles wat ik hier zie, van het Odeion tot de restanten van verschillende stadsmuren, ziet er indrukwekkend uit. Ik beeld me zelfs even in hoe er hier vroeger geleefd werd. Hoe de inwoners van Pafos dit alles bouwden. Onder de brandende zon. Maar wél altijd met zicht op zee! Een stukje verderop lopen we tegen mozaïeken aan. “Deze mozaïeken stammen uit oude tijden en er worden nog steeds nieuwe gevonden. Kijk, dit hier is Aphrodite!”

Mary en ik vervolgen onze trip door Pafos. We nemen plaats in de auto, op weg naar het oude stadsdeel. Ik kijk er rond en verwonder me over de combinatie van oud en nieuw. Contrasten volgen elkaar op. Je ziet ook hier de typische oude Griekse gebouwen terug. Er worden nog steeds opgravingen gedaan in dit gedeelte van de stad. Het moderne contrast is onder andere zichtbaar in de kunst op de muren in Pafos. Verschillende street art kunstenaars zijn uitgenodigd om de meest prachtige beschilderingen te maken. Op één van de muren zie ik Aphrodite samen met haar zoon die een selfie maakt.

Nadat ik mijn ogen heb uitgekeken in het oude stadsdeel van Pafos, pakken Mary en ik de auto om terug te rijden naar het ‘nieuwe’ Pafos. In de haven hangt een relaxte sfeer. Terrasjes zijn goed gevuld. “Vanavond eten we hier wat, Eliza. Ik ken een goed visrestaurantje aan de haven, waar je een prachtige zonsondergang cadeau krijgt.”

Tijdens het eten vertelt Mary me over het Kasteel van Pafos. Het grote, vierkante bouwwerk ligt er imposant bij, omringd door de Middellandse zee. “Dit kasteel werd gebouwd door de Byzantijnen om de haven te verdedigen,” vertelt Mary me. “In 1222 overleefde het fort een aardbeving niet, maar daarna werd het gewoon weer opnieuw gebouwd. En in 1570 braken de Venetiaanse heersers het fort weer af. Maar ook dat werd niet aanvaard en de Ottomaanse veroveraars bouwden het wederom opnieuw op. Het resultaat is wat er nu staat.” glimlacht Mary. “Het kasteel dient nu jaarlijks als locatie voor een cultureel festival.” Na een heerlijk hoofdgerecht volgt met als klap op de vuurpijl de beloofde zonsondergang.

Tip van Eliza!

Wil je vaker leuke reisverhalen en bijzondere tips van mij ontvangen? Schrijf je dan in voor mijn nieuwsbrief.