Hotel da Vila

Tijdens een lunch vertelde Andre me over zijn liefde voor zijn nieuwe geesteskindje, een paar straten verderop van zijn hotel Estalagem Ponta do Sol. ‘Alles zit hem in de details’, zei hij. De Estalagem was eerder bekroond tot een van de designhotels en het waren dezelfde architecten die samen met hem ook de voormalige gevangenis omtoverden tot een fantastische stek genaamd Hotel da Vila. Na de lunch stond ik op en zei: ‘We gaan.’ Hij had me even vragend aangekeken, maar me direct begrepen.

En nu sta ik hier voor het prachtige Hotel da Vila aan zee. ‘Dit is Joe Teixeira, de eigenaar.’ Andre lacht, want nog voordat ik iets kan zeggen, begint Joe met een mooi verhaal. ‘Als kind gaf ik sigaretten aan de gevangenen door de ramen hier. Wat nu hotelkamers zijn, waren toen allemaal cellen.’ Na een omweg via Californië keerde Joe jaren later terug naar de plek waar hij altijd een zwak voor had. De gevangenis was al niet meer in functie en op hetzelfde terras als vanmorgen liep Andre zijn leven binnen. ‘Die morgen in de zon ontstond Hotel da Vila. Ik herinner me Andre’s woorden nog goed: ‘We are going to make a business with the heart’. 

En met dat verhaal stap ik het hotel binnen. En je snapt: die ene zin dekt de lading. De afwerking is subliem, de inrichting vol design en zo smaakvol. De luifels aan de buitenkant van het hotel geven je al subtiel een hint: binnen is alles in zwart-wit uitgewerkt. De kamers hebben Franse balkons met zeezicht, de bedden zijn groot, de meubels zijn handgemaakt en speciaal ontworpen voor de plekken waar ze in terecht zouden komen. Het is wit, sereen, smaakvol. Het restaurant is de tegenhanger met alles van hout, natuurlijke materialen en geen zwart-wit te bekennen. Werkelijk alles in het hotel is door de handen van de mannen geweest, perfectie en stijl zit overal, zelfs in hoe de spiegels zijn opgehangen. En ook de smaak is perfect, ontdek ik als ik eenmaal buiten onder de eeuwenoude palmbomen op het terras zit te genieten met de locals van een perfecte koffie. En daar zittend denk ik aan hoe André het leven van Joe binnenwandelde. Hoe Joe de sigaretten aan de gevangen gaf en hoe ik nu vanaf die plek die alles verbindt naar een prachtige zee zit te staren. ‘Business with the heart.’ En ook mijn hart maakt een sprong.